Άνοιξη - Το λιώσιμο των πάγων
Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα. Από το τίποτα προήλθε το Χάος, και το Χάος γέννησε την Γαία, τη θεά της γης, και τον Υδρο, τον θεό του νερού. Η Γαία και ο Υδρος δημιούργησαν τον Χρόνο, την πάροδο του χρόνου. Ο χρόνος είναι το είναι.
Ο χρόνος: το παιδί της γης και του νερού, της σταθερότητας και της αιώνιας ροής. Ο χρόνος είναι ο «αριθμός της κίνησης σε σχέση με το παρελθόν και το μέλλον». Ένας κύκλος γένεσης και φθοράς. Το νερό προσαρμόζεται στις συνθήκες: Μπορεί να είναι στερεό, υγρό και αέριο. Και πάντα βρίσκει το δρόμο του.
Τώρα ανοίξτε τα μάτια σας. Κοιτάξτε γύρω.
Μπροστά σας: Ένα μουσείο - ένας χώρος των μουσών, ένα αποθετήριο του παρελθόντος. Όπως ένας αρκτικός παγετώνας, διατηρεί στρώματα χρόνου μέσα του.
Το νερό ξεπηδά από αρχαίες ρωγμές,
ο πάγος βγάζει πέτρες καθ Το νερό ξεπηδά από αρχαίες ρωγμές,
ο πάγος βγάζει πέτρες καθώς αναστενάζει
Το νερό του λιώσιμου σμιλεύει νέους ποταμούς,
βρίσκει μονοπάτια που δεν μπορούμε να προβλέψουμε.
Η ίδια η μορφή της γης εξελίσσε Το νερό του λιώσιμου σμιλεύει νέους ποταμούς,
βρίσκει μονοπάτια που δεν μπορούμε να προβλέψουμε.
Η ίδια η μορφή της γης εξελίσσεται,
η γη και ο πάγος σε σύμπραξη.
Text excerpts from:
R.D.V Glasgow: The Concept of water.
Amin Nassehi: Die Zeit der Gesellschaft. Auf dem Weg zu einer theologischen Theorie der Zeit.
Aristoteles: Physik. IV. Buch, 11. Kapitel.
Hannah Stephenson: The Melting. In: The smell of snow.
